Aktualności

Od chwili, gdy obecna większość sejmowa (KO, Trzecia Droga, Nowa Lewica) ogłosiła umowę koalicyjną padło na jej temat wiele komentarzy, odnośnie jej ogólności. Ale ową ogólnością powinni się martwić nie tylko wyborcy, którzy na te partie oddali głos, oczekując realizacji zapowiedzianych programów. Martwić się powinni głównie współkoalicjanci KO, którzy tak naprawdę nie do końca wiedzą na czym stoją, a umowę już podpisali.
Wyborcy partii opozycyjnych dostaną przede wszystkim igrzyska i program rozliczeń PiS. Ten fragment umowy koalicyjnej jest akurat najbardziej konkretny. Zapowiada m.in. pociąganie do odpowiedzialności konstytucyjnej polityków PiS i powołanie komisji śledczych oraz likwidację szeregu instytucji państwowych. Owo „polowanie na czarownice” to na razie najsilniejsze spoiwo nowej parlamentarnej większości.

Największy problem z pchanymi właśnie przez europejski establiszment zmianami traktatów polega na tym, że mają się one dokonać bez rozgłosu, pospiesznie i na zasadzie „przecież to oczywiste i nie ma nawet o czym rozmawiać”.
Kucie unijnego żelaza póki gorące

Gdy piszę te słowa, Parlament Europejski przegłosował (nieznaczną większością) zmiany w unijnych traktatach, które idą w kierunku dalszego ograniczenia wpływu demokratycznych rządów państw członkowskich na decyzje podejmowane przez unijne instytucje. Zmiany mocno ograniczają prawo weta poszczególnych krajów oraz przekazują niektóre kluczowe obszary (np. politykę klimatyczną) w wyłączną kompetencję Brukseli. To nie jest żadna niespodzianka.

Parlament Europejski opowiedział się za zmianą unijnych traktatów - 291 europosłów głosowało „za”, 274 było przeciw, zaś 44 europosłów wstrzymało się od głosu. A jak głosowali europosłowie z Polski? Warto się z tym zapoznać. Większość europosłów z Polski głosowała przeciwko zmianie unijnych traktatów. Poza europosłami PiS, przeciw głosowali również eurodeputowani z KO, a także Jarosław Kalinowski reprezentujący PSL. Natomiast za zmianą traktatów unijnych głosowała dziewiątka europosłów z Polski. Wśród nich znalazły się Róża Thun (Polska 2050) z grupy Renew oraz Sylwia Spurek z grupy Zielonych.

Mówi się że człowiek żyje tak długo jak trwa pamięć o Nim. I to w sensie myśli świeckiej jest prawda, do której człowiek wierzący może tylko dodać – ile trwają modlitwy za jego duszę. Wśród zmarłych, którzy przeszli w moim życiu byli tacy, z którymi się tylko spotkałem, byli też i tacy, którzy byli moimi nauczycielami, współpracowałem, rozmawiałem z nimi – a przypominam sobie o nich tylko okazjonalnie, bywa nie pamiętając czasem ich nazwisk lub twarzy. Wiele też osób pozostało w notesie z pytaniem – któż to był?
Zmarło już też wiele osób, z rodzicami na czele, o których wciąż pamiętam, a wśród nich są tacy dla mnie tak żywi w pamięci, że bywam też zaskoczony – to już tyle lat upłynęło od Ich odejścia?

„Rodziny z dziećmi, wykształcona Afganka, ciężarna kobieta - osoby takie, jak w filmie Holland, są na granicy wyjątkami” - pisze na łamach „Gazety Wyborczej” Małgorzata Tomczak. Dziennikarka przyznaje, że tworzony przez lewicowo-liberalne media obraz sytuacji na granicy z Białorusią nie jest do końca prawdziwy, a dzieła takie jak film Agnieszki Holland nie mogą być traktowane jako „dokumentalny” zapis wydarzeń.
Sytuacja na granicy oczami lewicowo-liberalnych mediów
W ciągu dwóch ostatnich lat media typu „Gazeta Wyborcza”, OKO.press czy TVN24 częstowały nas głównie obrazami sytuacji na granicy polsko-białoruskiej, które można streścić w sposób następujący: biedni uchodźcy, ciężarne kobiety i dzieci wypychane do lasów przez złych funkcjonariuszy Straży Granicznej, służących rasistowskiemu „reżimowi” PiS.

Umowa koalicyjna jest na tyle ogólna, że można ją poprowadzić w dowolną stronę. Najbardziej konkretnie przedstawiają się groźby wobec rządu Zjednoczonej Prawicy. Hołownia zapewnia, że żadne z ugrupowań nie rezygnuje z własnej tożsamości, a Kosiniak-Kamysz przekonuje, że koalicja ma program dla Polski. Widać, że dobrze czują się w roli przystawki, podmiotu podporządkowanego działaniom Tuska. Likwidacja CBA, emerytury dla zdegradowanych SB-ków, reforma wymiaru sprawiedliwości zgodna z oczekiwaniami Brukseli, „odpolitycznienie” mediów i służb mundurowych, unieważnienie orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego, finansowanie in vitro, a wszystko to przypudrowane okrągłymi zdaniami o wspólnych wartościach.

Niemcy pogrążają się w kryzysie gospodarczym. Przyczyn jest wiele - choćby fatalna polityka społeczna i imigracyjna, ale prawdopodobnie największą jest postępujące zapóźnienie technologiczne, zwłaszcza w gospodarce cyfrowej.

W Niemczech, kraju inżynierów i konstruktorów, słynącym ze swych maszyn i urządzeń zacofanie technologiczne wydaje się czymś wręcz nieprawdopodobnym. Jednak produkcja samochodów elektrycznych dosłownie załamuje się - i bardzo dobrze, ale najlepszym przykładem świadczącym o anachroniczność gospodarki Niemiec i jej regresie jest fatalny stan cyfryzacji.

Popatrzcie sobie jeszcze ostatni raz na moralistów z szerokiej koalicji antyPiSowskiej w pełnej krasie ich politycznej niewinności. Popatrzcie z tkliwością, bo już bardzo niedługo czeka ich bolesne zderzenie z twardą rzeczywistością. Część zapuści szpony, wyszczerzy zęby, wyłączy autorefleksję i jakoś sobie poradzi. Ale wielu ostro się pokiereszuje i odpadnie z gry.
Grzech antydemokratyzmu
Nie ulega dla mnie większej wątpliwości, że wybory z października 2023 rozegrały się w sferze nadbudowy. Cały plan opozycji antyPiSowskiej składał się w jakichś 90-procentach z argumentacji moralnej. Tusk, Hołownia-Kamysz i Czarzasty już dawno temu zdecydowali, że aby wygrać z PiSem muszą przekonać większość Polek i Polaków, by NIE GŁOSOWALI zgodnie z własnym ekonomiczno-bytowym interesem. By nie porównywali swojego poziomu zamożności, stopnia wykluczenia społecznego i poziomu opiekuńczości państwa wobec obywatela z tym, co było przed rokiem 2015.